Dönüp dolaşıp aynı şarkıyı dinliyorum:Ölsem de bir,kalsam da bir senin için yok bir farkı,Gitsen de bir,dönsen de bir benim için yok bir farkı...Çok değer verdiğin birinin,seni hiç umursamaması.Yıllarını beraber geçirdiğin,sevgilin,baban,abin,...Her şeyin yerine koyduğun birinin umrunda olmaman.Sevmen,özlemen ve bunun karşılığı olmadığını bilmen.En acısı da herkesin seni ona sahip sanması,seviliyorsun,el üstündesin de şımarıklıktan sorun yaratıyorsun sanması.Biliyorum kader değil;kendi ellerimle kazdım bu mezarı ben kendime.Kalbime neden söz geçiremiyorum?!Canım yanıyor işte,her an daha fazla,her gün biraz daha ağır.Neden vazgeçemiyorum ki?Yazık,çok yazık.
İnsanın en büyük düşmanı kendisi,bu da açık bir kanıtı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder