''Daha sakin,daha sessiz,daha güzel bir konserde buluşmak dileğiyle'' dedi ve indi sahneden.Sonra da yazdı ki;kariyerinin en kötü konserlerinden biriydi,hemen unutalım.Bu utancı nasıl unutabiliriz?Birkaç yüz lira vermiş olmak insana insanlığını nasıl unutturabilir?Hayatımda bu kadar utandığım çok az an var.Sadece yerel magazin sayfalarında boy göstermek için oraya gelmiş,hayatında bir kez bile Cem Adrian dinlememiş,o kadar değerli bir müziği duymadan muhabbete ve yüksek sesle kahkahalarına devam eden,alkışlamayı bırakın sahnedeki adam kimdir,ne yapıyor diye kafasını kaldırıp bakmaya bile tenezzül etmeyen bir grup insan taklidi yüzünden insanlığımdan utandığım bir gece oldu.Cem Adrian Muğla'yı affeder mi bilmem;ama ben affetmiyorum.Unutmayı reddediyorum.Bir arkadaşımdan alıntı yapmak gerekirse;
Umarim tüm işleriniz yolunda gider, umarım hic paranız bitmez ve böylece insan olamayışlarınıza başka kulplar takmazsınız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder