kucucukdeligemi

''Kaybetmiş bir yürek hiç bir şeyi kendine hak görmez'' demiştim.Ya da bunun gibi bir cümleydi,üşendim bakmaya.Şimdi açalım: 

 Bu ara kendimi her konuda suçlu hissediyorum.Gökten taş yağsa kendime kızacağım.Devamlı suçlu hissediyorum bu nedir arkadaş ya? 

 Sadece bu da değil.Şimdi malum okula gidiyorum ya;devamlı çirkin,devamlı zevksiz giyinmişim,Kezban'a dönmüşüm efendime söyleyeyim,insan içine çıkmamam gerekiyormuş gibi hissediyorum.


Durun durun daha bitmedi.Bir şey söylüyorum,bir fikir ortaya koyuyorum.Sonra yanlış yapmışım,saçmalamışım,birilerini kızdırmışım,kırmısım,kendimden soğutmuşum gibi geliyor.

 Kendime ne desem bilemedim. 

 Konuyla ucundan kıyısından alakalı not:Az önce sevgilim aradı.Bir kaç gündür görüşmediğimiz ve ilk kez telefonda konuştuğumuz halde konuşacak hiç bir şey bulamadık.Anlamlı.Ona söyleyecek neyim kaldı ya da ne kaldı ona dair söylenecek,bilmiyorum zaten.Hayal kırıklığından bıkma vakti,sabır bir yere kadar değil mi?