Beraber yaşadığımız evi terk ettim.Buradan ayrılacağım diyerek çıktım ama annesi beraber yaşamamıza itiraz ettiğinde,ne olursa olsun sorun çıkarmayacağıma dair söz vermiştim,o yüzden tükürdüğümü yalayıp geri döneceğim.Arkadaşımın ev arkadaşının odasındayım şimdi.Eve doğru düzgün uğramadığı için,yatağında.Oda buz gibi,benim içimse daha da soğuk.
Geçen yaz tercih döneminde ayrıydık.Ona gel beraber gidelim demedim,aynı evde yaşayalım da demedim.Tek hatam,o bunları önerdiğinde kabul etmekti.Böyle mi olmalıydı,bunun için miydi yani?Ben ailemi bunun için mi kandırdım,bana öfkelenip sandalyeyi parçalasın,Allah belanı versin diye bas bas bağırması için mi?
Hani her şeyde bir hayır vardı?Aynı şehirde olma ihtimalimiz çok düşüktü ve ikimiz de burayı kazandığımızda hayır var sanmıştım.Ama yok,sadece BOK VARMIŞ.Her şey ben daha çok acı çekeyim diyeymiş.Daha çok şey yaşayalım,benim için unutmak ekstradan 1 seneyi de kapsasın diyeymiş.
Ağlamaktan gözlerim acıyor artık.Uyuyamıyorum.Uyuyamayacağım da galiba gecenin devamında da.Ne halt edeceğime karar vermem gerekiyor zaten.Şey diye düşünüyorum:Zaten bir buçuk ay sonra okul kapanacak.O zamana kadar evi otel gibi kullanırım.Okulun kütüphanesindeki çalışma salonu 7/24 açık.Hem boka batırdığım dersleri de toparlama fırsatım olur.
Ama bunları düşündükçe daha kötü oluyorum.Allahım onca emek,onca çaba bunun için miydi?Katlandığım onca saçmalığa,içime attığım onlarca olaya rağmen nasıl bu hale geldik?3 yıl oldu birlikteyiz,bize ne oldu?Tanrım,bunu hak edecek ne yaptım?Onu çok sevmekten başka ne yaptım?Neden ilişkim onu bu kadar çok severken bitmek zorunda?NEDEN!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder