Kendi Kendime Konuşmaktan Sıkıldım&Masallar-Gerçekler

Kendi kendime konuşmaktan sıkıldım.Burada öyle.Ne yazık ki sevgilimle de öyle.Artık kahkahalar atarak saatlerce konuşmak devri de bitmiş vaziyette.Sıkıldık mı ne?Ben sıkıldım şahsen.Ondan değil,sorumluluklardan.Yemek yap,bulaşık yıka,evi temizle,bunlar sadece senin görevinmiş gibi yapılmayınca azar işit...Nasıl yani ya NASIL?Daha öğrenci evinin sorumluluğunu taşıyamayan adama dair ne diye hayal kuruyorum ki ben?
Hayat niye bu kadar zor?Neden sonsuza dek mutlu yaşayamıyoruz bi türlü?Evet kurbağa öpmüyoruz,saçlarımızı uzatıp kuleye almıyoruz kimseyi.Kimse bizi öperek yüzyıllık uykumuzdan da uyandırmıyor ama.Tek bir öpücükle diriltmiyor yeniden.Yani bence gayet eşit durumdaydık masallarla.
O masalları yazanlara öpücükler.Dinlediğim zamana yazık etmişim zamanında.Sonsuza dek mutlu olmak diye bir şey yokmuş.21. yüzyıl kadınının tek yapabileceği defalarca kırılan kalbini en sonunda rafa kaldırıp,kariyer manyağı olmak galiba.Sonrası malum;yalnız,huysuz,bir sürü kedisiyle yaşayan yaşlı teyze...