Kapat konuyu kapat kapat kapat!(Evet anlayabileceğiniz gibi al bunu al al al repliğinden esinlendim biraz :))
Şimdiiii.Ben kedileri çok severim.Bi kere köpekler gibi ölesiye sadık değiller.Akıllılar yani anlatabiliyo muyum?Bakarsanız,ilgi gösterirseniz kalırlar,yoksa fiuvvvv!Öyle sürekli yalakalık da yapmazlar.Canları isterlerse sevdirirler kendilerini,canları istemezse giderler.Yalnız sezgileri çok kuvvetli ya;ne zaman üzgün süzgün depresyonda olsam Pamuk ve Yağmur (Arkadaşlarımın kedileri) hemen dibimde biterlerdi.Sarılıp ağlardım falan,yavrucaklar pati bile atmazdı yani o derece bi uysallık :D Pamuk yalnızca kızıştığı dönemlerde sorun yaşatırdı da Yağmur tanıştığımızda bebekti daha,tarafından tırmalanmışlığım çoktur :)
Bu arada Pamuk kızımız sonunda anne oldu,ben de büyük teyze oldum amanın amanın :) Gitsem de görsem diyorum,buraya iki saat mesafede bir yerde,uzak değil yani :) Yani İzmiir hesabıyla mesela,akşam vakti Buca'dan Alsancak'a gitmek gibi örneğin :)
Neyse ne diyordum?Ha evet kedileri çok severim.Öğrenci evinde yaşadığımdan,ailem uzakta olduğundan ve otobüsler kedileri uyuşturulması şartıyla kabul ettiğinden henüz bir kedi-sahibim olmadı ama yerleşik hayata geçişimin ilk anından itibaren benim olacak bir tanesi :)
Adı da Gece olacak.Oya Baydar'ın Kedi Mektupları'nı okumanızı da bu vesileyle önereyim,patiler,bıyıklar,titreşimler uyuştuktan sonra neden çıksın ki kavgalar :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder